Este é o respeito que sinte o rural pola terra na que moran. Pasando por unha vella ponte pola que xa non pasa a estrada, que é o que atopo nas beiras?
+
+
+
+
+
+
Para isto serven os ríos galegos: canles onde perder de vista os entullos, neumáticos, mobles, electrodomésticos vellos, xoguetes do rapaz que medrou…
+
+
+
+
+
+
Galiza rural, Galicia urbana, dous planetas á parte. Uns estragando a Natureza, os outros encolléndose de ombreiros ante a destrucción da súa patria.
Cada pobo…
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
La mirada del mendigo 
Bueno. Debo recoñecer qure inda que as cousas non chegan a dia de hoxe nin a normalidade… O vexo mellor que fai anos.
Quero dicir… De pequeno recordo todo isto que amosas, que e certo, pero a carón da miña casa, nun pobo bastante grande. E calquera bosque dos arredores feitos unha merda.
Calquera empresa ou taller tirando aceite nunha cuneta ou apilando baterias nunha finca. E as praias (que agora son tan excelsas e maravillosas, e temos bandeiras azuis pra regalar…) sorte tiñas se non tropezabas cunha compresa o nadar. A area chea de cristais de botellas rotas, e meter os pes na agua e deixar de velos do negro que estaba. Increible que non morreramos a millares naquela época…
Agora vexo que inda encontras merda, e vertidos, máis no descontrolado rural. Pero os lagartos de Seprona meten uns abaneos de vez en cando que quitan moitas tonterias. e a xente vai tendo máis consciencia. E sobre todo quere unha calidade, de auga, de parques, de praia. Queda moito por facer, estamos a anos luz de erradicar eucaliptos do monte, pero eu vin cousas peores, moito peores. Non debemos olvidar que dentro do malo houbo cambios, houbo melloras e falo dos ultimos 25 anos, e ganas de seguir cambiando. Non quero que non se poda torcer e volver pra atrás. pero non nos quitemos méritos. 😉
Comentarios por Javi — 13 julio 2017 @ 11:58 |
Pois non cho sei, a verdade. É que vai moitos anos a xente facía o mesmo, pero o que tiraba eran cousas biodegradables, unha cadeira de bimbio, unha mesa de madeira… como moito unha ferramenta de ferro. Pero agora está feito todo de plástico…
Oxalá fose verdade que a xente nova vai aprendendo, pero unha das mergalladas que máis a cotío atopo nas praias son aplicadores de tampóns. E non son precisamente as vellas de aldea as que usan tampóns. Onte mesmo, nunha praia fluvial, e bolsas desas de comida de merda, tipo patacas fritidas, e unhas latas de red bull, tiradas no meio da herba, ó carón do río. Foron os vellos os que viñeron a deixar iso ahí tirado. Non, de seguro foron porquichiños que naceron neste século, fillos de porcos e netos de porcos, que aprenderon a súa marrá condición na súa familia.
Nas praias non hai agora tanta merda… porque pasan a máquina que as limpa. Pero as que vou eu, calitas de difícil acceso que ninguén limpa… non sabería dicirche se non haberá aínda máis merdas. Outro refugasllo moi típico que arrastran as mareas: as botellas de auga de plástico. E as bolsas de plástico, por suposto. Ademáis das tradicionáis redes, nasas, boias, botas de goma, bidóns de aceite e combustible…
No canto ós eucaliptos, nunca houbo tantos como agora. E peor que iso non o viches. A min gostaríame ser máis optimista, xúroche que si, pero non vexo que haxa razóns. Dígocho coa mao no peito. 😦
Apertas!
Comentarios por Mendigo — 15 julio 2017 @ 13:00 |
😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
Comentarios por Amor — 27 julio 2017 @ 12:46 |
Realmente, yo ya me lo tomo a cachondeo. Es que la situación ya no es que sea triste, es que es absurda.
Por ejemplo, ayer, cuando estaba paseando con mi madre, nos encontramos una cocina tirada entre las silvas. Y ya nos tenemos el cachondeo, que vamos a comprar un piso y a equiparlo gratis: basta con darnos un paseo por las pistas. Una lavadora, un frigorífico, una cocina, los mismos muebles de cocina… Además, que hay variedad donde escoger! A todo lujo!
Si fuera un desgraciado que tira un televisor, sería triste. Pero como es habitual, sólo queda tomárselo a guasa para no acabar requemado. Hasta que un día se te cruzan los cables, y acabas maldiciendo esta tierra de marranos, que es lo que me pasó con estas fotos. Pero normalmente, lo dejas correr porque si no, sería vivir eternamente amargado.
Comentarios por Mendigo — 28 julio 2017 @ 15:00 |