Flores, paxaros, entre o abalo e a baixamar

Entre lusco e fusco.

Non é que a terra estea en chamas. É a contaminación lumínica de Tapia de Casariego. Tanta puta farola…para que se vexa ben o podredume da nosa civilización.
+
+
+
+
+
+
+
Banda sonora: un grupo do Porto, Moonspell.

+
+
+
+
+
+
+
+
Herba de namorar (haina branca e rosada, ambalas dúas sempre no bordo dos cantís)

+
+
+
+
+
+
+
+
Esta rapaza é un chasco (ou tarabilla, en castelán).

+
+
+
+
+
+
+
+
Unha das arcadas da praia das catedráis; a praia ficou asolagada coa preamar e onde paseaba a xente agora baten as ondas.

Teño que dicir que esta foto está retocada. Nada grave, só fixen desaparecer a mole de merda e formigón no que se transformaron Barreiros e Foz da foto, xa que non podo borralos do mapa.
+
+
+
+
+
+
+
+
Non sei o nome da pranta. A flor, aberta, lembrábame á da xesta, pero o talo só levantaba uns dedos do chao.

Son corniños (Lotus corniculatus). Cando remate de abrir, será unha flor amarela e só quedarán bermellas as nervaduras. É da familia das leguminosas, como as xestas (a flor é semellante, e foi a pista para atopala).
+
+
+
+
+
+
+
+
Esta era tirando a pequena. Non sei o nome, pero prometo buscalo. Con eses cuadradiños, semella ó vitral dunha igrexa.

É unha Euphydryas aurinia.
+
+
+
+
+
+
+
+
Xa ía tempo que o sol marchara

+
+
+
+
+
+
+
+
Unha femia de lavandeira verdeal (Motacilla flava); pasa o inverno en África e, ó chegar o vrao, volta connosco.

+
+
+
+
+
+
+
+
Ó chegarmos a Abadin, desviámonos e metímonos por unhas estradas estreitiñas e perdidas para dar unha volta. Nesas sacamos este cabalo, non sei moi ben onde.

+
+
+
+
+
+
+
+
Se alguén quere contribuir co nome desta pequerrecha (nunha unlla caben varias).

Xa está, é unha Stellaria media, comunmente chamada muruxa (pamplina en castelán). Como dato curioso, é comestíbel en ensalada antes de que bote a flor.
+
+
+
+
+
+
+
+
O mar estaba precioso, con tanta onda, pero a auga estaba xeada.

+
+
+
+
+
+
+
+
O máis bonito desde becho é velo voar. Xúntase o negro e o bermello para dar unha soa cor vibrante.

Resulta que esta especie é de orixe siberiano. Trátase dunha Zygaena loti.
+
+
+
+
+
+
+
+
Con tempo busco o nome. Isto non vai quedar así…

Pois esta é da mesma familia da pequerrecha: Stellaria holostea.
+
+
+
+
+
+
+
+
As luces son Foz e, alá no fondo, Viveiro. Dinamita, moita dinamita.

+
+
+
+
+
+
+
+
Outro chasco común (Saxicola torquata), neste caso un macho.

+
+
+
+
+
+
+
+
Outra volvoreta, irmá da anterior (pero non é a mesma…penso).

+
+
+
+
+
+
+
+
A praia de Baraio, unha das más fermosas de Galicia (está na parte galegofalante da provincia de Asturias). É, como as mellores, nudista (de feito, de dereito todas o son). Ten a particularidade de ter un humidal ás costas formado polo río Baraio que, ó chegar á praia, atópase coa barra de area e dai volta para o interior, buscando unha saída ó mar que, ó final, acada polo outro lado da praia.

+
+
+
+
+
+
+
+
Máis herba de namorar; que non falte.

+
+
+
+
+
+
+
+
Destas había a moreas na costa, pero non teño nin idea do seu nome. Se alguén é tan amábel…

Xa o sabemos: chámase correola, Plantago lanceolata para os botánicos e llantén lanceolado para os casteláns.
+
+
+
+
+
+
+
+
Destas teño por ahí o nome, vou buscalo.

Atopeino. En galego chámase paxariños. É un endemismo do Noroeste peninsular. Nome culto: Linaria triornithophora (as linarias adoitan ter esa forma bicuda, pero en mil cores).
+
+
+
+
+
+
+
+
Outra fermosísima praia, a do Castro, que queda asolagada co abalo deixando as rochas convertidas en illas. Lástema dos putos chalets no bordo mesmo da costa, que algún alcalde corrupto deu permiso para levantar contraviñendo a Lei de Costas. ¿Porque terán permiso, non sí?

É igual: dinamita.
+
+
+
+
+
+
+
+
Esta vai precisar unha visita ó chapista, ten un croque no bico dunha das ás.

+
+
+
+
+
+
+
+
Saqueina de lonxe e tiven que recortar. Non está moi ben, pero é a única que tiña e quería amosárvola. No mundo das aves, as fémias adoitan ter unha decoración máis sobria. Ésta nena é un rabirrubio tizón (Phoenicurus ochuros) e ten un canto semellante a un telégrafo.

Na foto non se aprecia ben, pero ó voar, desprega unha cola de cor roiba alaranxada, que é a que lle da nome.
+
+
+
+
+
+
+
+
Este cu gordo lémbrame a Obelix co caldeiro. GRUNCH, GROMPF; ÑIAM…!!!

+
+
+
+
+
+
+
+
Nin me lembro onde quitei ista. É sinxela, non é moita cousa pero…

+
+
+
+
+
+
+
+
O gorro do bufón (Aquilegia vulgaris). Na nosa terra, acoleja.

+
+
+
+
+
+
+
+
Outra femia de chasco, toda ergueita, ela.

+
+
+
+
+
+
+
+
Aínda son uns cantos metros.

Na foto non se aprecia, pero xusto detrás de onde está a romper a onda, hai unha fenda ou furna duns sesenta metros de profundo por uns vinte de altura. Se pasades por alí, ide dar unha volta para ver si a atopades, e curiosísimo (e coidado onde poñedes os pés).
+
+
+
+
+
+
+
+
Son pesado, seino; máis a cousa é que me encanta esta flor.

+
+
+
+
+
+
+
+
E para rematar…

Ó fondo e Viveiro, de novo (dinamita). A Lúa e Venus saen movidas pola longuísima exposición que empreguei nesta foto (aínda que non o pareza, é xa noite pechada; os nosos ollos non vían nada disto).