La mirada del mendigo

25 marzo 2014

Cosas por hacer

Filed under: Economía — Nadir @ 2:11

Me enerva escuchar una y otra vez la resignación lastimera con que la gente sufre la injusticia. ¿Qué podemos hacer?

Pues, coño, se pueden hacer muchas cosas, con muy poco. Para cocinar la revolución hace falta un cántaro de determinación, un buen manojo de rebeldía, un chorrazo de imaginación, todo ello sazonado con una pizca de inteligencia y rehogado con una cucharada de organización.

En general, por mucho que lo critiquemos, seguimos ciñéndonos a las reglas del juego. Y sabemos que con esas reglas, sólo nos toca perder. Ahora que quién es el candidato para las Europeas… ¡Al carajo, hombre, al carajo!

Es idiota entrar a un casino pensando en ganar dinero. No, la ley de probabilidades está más que estudiada para que en la ruleta, al cabo de n tiradas, la banca alcance una ganancia neta a costa de los jugadores. El juego está pensado para que el empresario del casino haga negocio.

¿Que hacer? Bueno, ya han salido en este espacio varias ideas: un portal de internet que aglutine la información de la izquierda, una productora de material audiovisual (aunque sólo sea subtitular el que hay en otros idiomas), una editorial electrónica que promueva y coordine estudios, medios de comunicación como una radio/televisión por internet, la apertura de locales/centro sociales que den servicio a la comunidad…mil formas de hacer visibles unas ideas, hasta lograr su hegemonía.

Bueno, pues aquí propongo otra. Quizá una idea de bombero, pero siempre será mejor que el menú del día que nos ofrecen los partidos: vótame, y ya veremos.

La idea es abrir un supermercado. Exactamente, una cadena de supermercados.

La idea me vino de la pretensión del gobierno de eliminar el tramo superreducido del IVA a los productos frescos, lo cual sería un acto vil, de hecho criminal, un robo. Efectivamente, hay cada vez más familias que pasan el mes con lo justo, reduciendo la cesta de la compra hasta el límite de la supervivencia. Un aumento de los impuestos indirectos, en especial el IVA a los productos frescos, supone directamente un empobrecimiento ulterior. Si un producto se encarece un 6% (pasa de ser gravado al 4% del IVA superreducido al 10% del IVA reducido), el que dedica todos sus ingresos a la cesta de la compra se vuelve de un plumazo un 6% más pobre. Al presupuesto familiar, le supone un torpedo en plena línea de flotación. Hablando en plata, los niños comerán menos días carne y más días macarrones.

Identificado un problema, que existe y está extendido, por mucho que nuestra hipócrita sociedad mire para otro lado, procuremos resolverlo. Vótame y cuando gane ya verás cómo lo arreglo todo… No, arreglémolo nosotros, aquí y ahora. Con lo que tenemos, sin esperar a contar con los recursos del Estado a nuestra disposición.

La respuesta: abrir supermercados. Serían negocios, no ONGs, que en teoría tendrían ánimo de lucro para poder competir en la misma liga que los Carrefures y Mercaconas, sólo que ejercicio tras ejercicio, qué casualidad, no arrojarían beneficio ninguno. Al fin y al cabo, no se puede obligar por ley a que un negocio tenga beneficios, ¿no? Y ahí está la clave, aplicaríamos sobre los productos el margen que nos permitiese cubrir gastos (sin incurrir en pérdidas estructurales, para no suscitar acusaciones de dumping). Al no esperar beneficio empresarial, podríamos ofrecer los productos más baratos, ayudando a la gente (es decir, ayudándonos) y jodiendo a las cadenas de distribución.

Pero las cadenas existentes son empresas muy eficientes, así que habría que pensar muy bien la jugada pues con el volumen de mercancía que mueven, son capaces de ajustar los precios y aún sacar beneficio de ellos. Para sacar el proyecto adelante habría que replantearse el concepto de alimentación, recurriendo a productos frescos de temporada y secos a granel, eliminando embalajes y, en todo caso, sólo admitiendo envasados de marca blanca. Sin chorradas de musiquita navideña ni folletos publicitarios: productos de calidad (organoléptica, no de presencia) al menor precio posible. Esto se podría conseguir creando un sistema distribución integral, del campo (o mar) a la tienda, puenteando los distribuidores y negociando directamente con los productores. De esta forma, además, contribuimos a romper la dictadura de precios que pesa sobre el sector primario, agregando otro jugador, e imponemos otro paradigma de producción basado en la calidad y seguridad alimentaria de los productos y no en su comerciabilidad (apariencia, calibre, uniformidad, ausencia de máculas, envasado resultón…).

El ganadero vende la leche unos céntimos más cara, el consumidor la recibe unos céntimos más barata, ambos disponen de más renta disponible. Si aplicamos el sumatorio para todos los productos y todos los ciudadanos, obtenemos una sociedad más rica. Y que se jodan los Roig, los Schwarz y los Areces, que hacen su riqueza de nuestra pobreza.

Tú dile a un productor de naranjas que le coges toda la cosecha, con la única premisa de haber alcanzado su punto de maduración, en vez de decirle que le compras sólo las que tengan tal calibre y estén ausentes de defectos. Ya verás como consigues un precio mucho más bajo. Y, de paso, no tiras tantísimo género perfectamente apto para el consumo como se desaprovecha ahora.

Hay margen para jugar, y ganar, en el precio. Hay margen con la reducción de los envases, para volver al vino a granel y la devolución de los cascos, como hacíamos cuando éramos críos. Se nos ha vendido que tirar el continente después de usarla es lo moderno, de ricos, pero es al contrario. En Alemania, en Austria se está recuperando este sistema, con máquinas que automatizan la recepción y expenden un ticket con la cantidad a descontar. En la República Checa los cascos de cerveza se devuelven, lavan y reetiquetan. De esta forma, el contenido sale baratísimo (de la calidad de la cerveza checa no hace falta que os convenza, no?).

Y no, no es lo mismo que reciclar. Reciclar es un puto negocio para unos pocos, que reciben materia prima refinada y se ahorran la mano de obra del proceso de separación. Hacer una botella nueva a partir de vidrio reciclado supone el 80% de la energía respecto al proceso normal. En cuanto a la materia prima, el sílice, la arena es virtualmente infinita. El verdadero ahorro en energía está en no destruir esa botella, reutilizarla, estandarizar los tipos y crear un circuito cerrado para su gestión. Quien dice el vino, dice la leche, dice el aceite…

Hay margen para ser eficientes, para ofrecer a la sociedad más por menos. Crujir a las grandes cadenas y demostrar por la vía de los hechos que se pueden hacer de otra forma las cosas, que otra sociedad no es sólo necesaria, sino perfectamente posible y, además, deseable para el 99% de la población que vive de su trabajo y no del ajeno. Si hemos de proponer a la sociedad otro proyecto socioeconómico, habremos de dar pruebas de que nuestras ideas son solventes, de que además de competentes, somos honrados, y que realmente estamos de su parte. El camino se demuestra andando. Ahora sólo falta dotarnos de una organización que se atreva a reescribir las reglas del juego y extenderse por todo el tablero.

Hacer política levantando una red de economatos ¿y por qué no?

22 comentarios »

  1. Ya puestos también se pueden hacer cooperativas de crédito. Hasta que el Banco de España te las robe (como en Motilla del Palancar), pero por intentarlo no debería quedar.

    Comentarios por Narciso — 25 marzo 2014 @ 7:30 | Responder

    • Buenas, Narciso.

      Pues sí, la idea de las cooperativas de crédito está muy bien (podrías contarnos lo de Motilla del Palancar, conozco el pueblo pero no tengo ni idea de qué pasó con su cooperativa). Yo le veo una parte buena y una parte mala.
      – La buena es, obviamente, que permites a la gente salir del circuito de los bancos comerciales, independizarse de ese mundo.
      – La mala es que…¿qué servicio prestas? Porque en el caso de un supermercado, no vale lo mismo la leche ordeñada en una explotación ganadera, que envasada y puesta a disposición del público en la calle de una ciudad. Estás aportando valor a ese producto, y cobras un sobreprecio al litro de leche para pagar ese servicio (el personal de la tienda, su alquiler, transporte, envasado, gastos generales…). Aportas un servicio, y voluntariamente lo haces sin obtener beneficios (se podrían retener beneficios para financiar nuevas aperturas, eso sí).
      Pero, en el caso de una entidad bancaria, no aporta ningún valor, es pura reproducción del capital. Esto plantea un problema ideológico.
      Y luego hay otra cosa: si fracasa el supermercado, pues bueno, se va al carajo, la gente pierde la oportunidad de comprar más barato pero te siguen valorando por haberlo intentado. Pero si se va al carajo una cooperativa de crédito…la cosa puede ser más chunga, porque se quedan pillados los ahorros de la gente, y un error puede empañar la imagen de la organización que va detrás.

      Cualquier otro sector, vale, se intenta. Pero meterse en ese sector, a mí por lo menos me da mucho miedito. Pero bueno, si otros lo ven claro, adelante…

      Comentarios por Mendigo — 25 marzo 2014 @ 10:05 | Responder

  2. Esmola iso que plantexas xa existe , chamanse cooperativas de consumo, mirate a xoaniña, zocamiñoca,etc. o que pasa que son bastante desastre, ainda que a idea este ben.
    e tamen deberian existir mais cooperativas de credito que eran o alicerce das caixas de aforro e funcionaban e funcionan como deberian ser.

    Comentarios por X — 25 marzo 2014 @ 10:25 | Responder

    • Nonnonnonnon, o que eu digo é a antítese das cooperativas de consumo. Canto custa unha ducia de ovos n’A Xoaniña? Por poñer un exemplo…

      Nestas cooperativas só poden mercar os que teñan un peto forte, non a xeneralidade da poboación.

      Olla, na Limia ten pagado as patacas ó productor a 4¢/kg. O que non entendo é como, logo, cando se fan proxectos tipo o das cooperativas ou da venda por internet, or prezos suben por riba dos que atopas no súper.. Vale, pode parecer de maruxas, pero para unha familia con todos os membros en paro, entre mercar patacas a 60¢ e mercalas a 1,20€ vai diferencia a fin de mes. Daslle o labrego 20¢/kg e queda máis contento ca hostia, é varias veces ó que lle da mafia dos almacenistas (o fillo dun deles ía por Xinzo cun Corvette, iso vai anos, a saber agora o que terá). E se as pos nas vilas e cidades a 60¢/kg, cómpranchas todo o mundo, porque son patacas dunha calidade excepcional (que no súper están ó dobre). E con 40¢/kg pagas transporte, almacén e venda de sobras.

      Agora, se vas de listo e as pos a 1,75€, por iso de que son da terra, e orgánicas e toda a hostia…pois cómprachas algún funcionario progre e pouco máis. A lo menos é o que vexo aquí.

      Eu falo de entrar na guerra do prezo coas grandes superficies, e entrar para gañar, porque para perder non se presenta batalla.

      Comentarios por Mendigo — 25 marzo 2014 @ 13:19 | Responder

  3. Ayer mismo estaba pensando en lo mismo mientras conducía una «tienda comunista», en el sentido de vender productos con el mínimo gasto energético, la presentación más minima y ecológica posible y durabilidad y solidez máxima. Me surgieron muchos problemas, por ejemplo, el producto debería ser de cercanía y claro, si te paseas por mi zona (norte de Valencia) en muchas casas hay gente mayor vendiendo naranjas y verduras de sus huertas (nada ecológicas) en los portales, es decir, estamos castigados por el monocultivo. Necesitariamos años para cambiar la forma de cultivo y el tipo y todo ello con la mentalidad y el estado en contra. Lo de la leche y todo eso, mi madre iba de casa en casa con una cabrita y la gente se servía in situ, claro, eso implica ganaderia cerca, ganaderia implica no estar en nucleos urbanos grandes,etc… Luego montar una tienda, que implica pasar por el aro de un montón de papeleo, pruebas, impuestos, historias,etc… A ese nivel saldría más a cuenta montar un nucleo rural en base a unas normas de organización, pero claro, si vives de lo que generas no tienes dinero a no ser que haya donde colocar excedentes. Para sobrevivir bien, pero ¿esta la gente dispuesta a vivir sin sanidad (la educación puede llevarse a nivel local), electricidad (con la mierda de leyes anti renovables se les caería el pelo a la primera inspección) y sin herramientas como internet?. Se me ocurre tener gente dedicada a «introducir» dinero en la comunidad a través de trabajos externos en tecnología, pero claro, ¿sería bastante para todos?¿es tan fácil encontrar trabajos de máxima rentabilidad? Es complicado el tema…

    Comentarios por blackgetter — 25 marzo 2014 @ 12:13 | Responder

    • Uf! Tú lo que propones es ya una fase más avanzada, crear un ecosistema de empresas alternativo, desconectarse del sistema. Yo lo que propongo es un proyecto totalmente en línea con el sistema…sólo que renuncia voluntariamente al beneficio y hunde los precios a base de ahorrar mamonadas. En vez de vender, por ejemplo, un paquete de pringles o mierda de esas, a precio de jamón de jabugo….pues coño, aquí tienes buenas patatas, aquí tienes buen aceite de oliva, y háztelas tú mismo. Recuperar también el arte y oficio de la cocina, sobre los putos precocinados (que por cierto, me huele que detrás de la desaparición del tipo superreducido está la industria alimentaria europea).

      Sobre la cercanía: pero sin pasarse. Nada de importar mangos, pero por ejemplo, en el Mediterráneo se dan las cosechas antes que el Atlántico. De esta forma, cuando en Julio estáis recogiendo fruta aquí aún nos quedan dos meses. Los excedentes de un sitio pueden trasladarse al otro, para estar comiendo siempre fruta sin gastar en cámaras (que también consumen energía). Y la calidad lo agradece. Eso sí, en Julio comes una variedad de melocotón, y en Septiembre otra. Si además lo haces por tren, el consumo energético no es tan grande (lo malo es que las mercancías en España son un puto desastre).

      En productos no estacionales, sí que es idiota estar trasegando los productos de un lado a otro. Por ejemplo, estoy en una villa balnearia gallega con tres plantas embotelladoras…y en los súper hay una botellas con agua mineral que viene de Granada. Quemar gasóleo para traer agua de Andalucía a Galicia, es ridículo. Pero vamos, las mismas superficies comerciales ya empiezan a aplicarlo. Si te fijas, un Mercadona del Norte no tiene el mismo productor de leche que uno del Sur o del Este. En un caso es León, en otro es Córdoba y del Este ya no me acuerdo. Así minimizan los gastos de transporte y les permite aumentar su tasa de beneficio. Pues lo mismo, aplicar la racionalidad para bajar los costes, y repercutirlo en el precio.

      Si le facilitas la vida a la gente, la gente lo agradece, que no son tontos. Bajar la cesta de la compra un 20% le puede salvar el cuello a muchas familias.

      Comentarios por Mendigo — 25 marzo 2014 @ 13:33 | Responder

  4. Bueno, yo he visto Mercadonas pasar de naranjas locales a naranjas de Alger (creo que era el sitio, africanas en todo caso) a mitad de precio y ver productos argentinos (o batidos con leche de Navarra, como si no hubiera industria ganadera aquí). Yo lo planteaba como tienda online de entrada y con poca variedad de productos, pero el tema es el de siempre, es muy complicado calcular el gasto real para criar una vaca o mantener una plantación de x hectareas produciendo. Si el campo español siempre ha estado tan subvencionado con agricultura intensiva y todo es porque el gasto real y el precio de venta no se corresponden ni de coña, y ahí habría una larga lista de razones: impuestos, suministro de agua, control de plagas, regulación de los jornaleros, gasto energético, seguros y malas cosechas, etc., a eso sumado la tela de la puta globalización loca y la competencia desleal con truquis como las bajadas de precios artificiales para hundir a los demás y cagate lorito. Ayer 24-3, echaron un programa de radio sobre supermercados en esa linea entre otras cosas, me imagino que colgaran el programa en breve en esta dire (http://www.ivoox.com/podcast-mil-millones-estrellas_sq_f163255_1.html), igual te resulta interesante.

    Comentarios por blackgetter — 25 marzo 2014 @ 14:30 | Responder

    • Lo de la distribución online puede tener todo el sentido del mundo, especialmente para superar el modelo de los hipermercados. En vez de que la gente coja el coche para ir al centro comercial, una furgoneta hace el reparto dejando la compra en cada casa. Eficiencia. Y no tienes que mantener los productos en los lineales, con lo q también ahorras en el local y reposición. Bueno, está todo bastante inventado, mira Amazon.

      Pero para este tipo de tiendas, con pocos productos frescos, secos a granel y algunas referencias más en marca blanca, no es tan necesario el canal de internet. Además, te dejarías fuera a la población que más lo necesita: las rentas bajas que muchas veces no disponen de conexión, pensionistas…

      Por otra parte, el que debe calcular el coste real ha de ser el agricultor. La empresa simplemente negocia con los agricultores, proponiendo quedarse con toda la cosecha. Pero además, si les dices que tampoco importa si la fruta o las verduras vienen con alguna irregularidad…pues no tendrán que echarle tanto fitosanitario, lo cual redunda en la seguridad de ese producto. Lo dicho, consigues mejor precio, menor desperdicio, y el agricultor le saca más margen.

      Comentarios por Mendigo — 26 marzo 2014 @ 19:48 | Responder

    • Lo del batido con leche de Navarra puede ser porque se haga o envase en otro lugar? decían que hay plátanos de canarias que se envasan en el Reino Unido y se vuelven a vender en otro sitio. Que no sea algo así…

      Comentarios por Pablitovich — 30 marzo 2014 @ 21:16 | Responder

  5. Esto ya se está haciendo, en pequeña escala, en algunos lugares, creando redes de productores-consumidores, aunque ligado a cooperativas de consumo. El economato sería ir un paso más allá. Una evolución natural.

    Pero hay quienes ya han llegado más lejos:

    En cada lugar, con la gente que hay, hasta donde podamos…

    Comentarios por Ocol — 25 marzo 2014 @ 23:59 | Responder

      • Sí, me conozco el proyecto. En La Cebolla estuvimos preparando una entrevista con ellos, pero al final no pudo ser.

        Pero eso está muchos pasos más allá de lo que yo propongo, esta gente está creando un modelo económico nuevo. Es algo muy jodido porque intenta ser un modelo en lo posible autónomo, incluso monetariamente. Es muchísimo más complejo y avanzado que lo que propongo, que es jugar con las reglas que tenemos, en su propia liga.

        Es algo que me llama mucho la atención desde hace años, enfrentarnos a las empresas tradicionales (de propiedad privada y estructura de decisión vertical) con cooperativas (propiedad colectiva y gestión asamblearia) y batirles en su propio terreno. Pero no tiene nada que ver con los proyectos de la CIC o con lo que mencionan otros de las cooperativas de autoconsumo. Con todos mis respetos por la CIC, que además es un proyecto que respeto más que el que yo propongo (es más avanzado). A mí me gustaría crear una cooperativa, en un sector además intensivo en tecnología, e irme comiendo una tras otra a las empresas privadas de mi sector. Es decir, demostrando por la vía de los hechos que cuando se comparte la propiedad y gestión de la empresa tienes una ventaja competitiva sobre las empresas de asalariados.

        Viene a ser el mismo discurso de los griegos libres en el paso de las Termópilas, contra un ejército de esclavos: trabajarás mejor si trabajas para ti, para tu beneficio, y no por el de otros. Por eso, mi objetivo con la cooperativa sería totalmente diferente al que plantean las CIC: es ganar pasta. Mucha. Muchísima. Que los trabajadores de la competencia, o en otros sectores, mirasen con envidia. Joder, estos cabrones, cómo se lo han montado. Igual podíamos sumarnos a ellos…o montar algo parecido y competir… Es decir, enseñar a los esclavos q pueden dejar de serlo.

        Y lo del supermercado, viene a ser lo mismo, pero convirtiendo la competitividad no en beneficios, sino en reducciones de precios. Y eso ligado a un movimiento político: esto lo estamos haciendo para ayudarte. Y, como ves, funciona.
        En vez de andar pidiendo, ayúdame, dame el voto; empezar por ofrecer. Mira, yo te ayudo porque yo soy de los tuyos, porque tú y yo somos pueblo.

        A pesar del asco que me da el Islam, me interesa mucho el modelo de Hamás. Tienen hasta una especie de Seguridad Social, con médicos, centros de salud… Y la gente sabe que están dispuestos a sacrificarse por el pueblo, no a vivir del pueblo. De hecho, son los primeros en morir cuando el Tsahal hace una incursión.

        Comentarios por Mendigo — 26 marzo 2014 @ 20:05 | Responder

        • pra chegar a facer iso tes que ter unha empresa ademais de hipercompetitiva, cunha equipa disciplinada e cohesionada, que boguen todos ao mesmo ritmo e direccion…. dificil. os sistemas verticais gañan porque existe unha piramide de mando. a vella disputa entre os anarquistas e comunistas….
          a nivel economico idem, ademais de ter unha empresa concienciada tes que ter consumidores concienciados, e non alienados, acultaralizados, etc
          o que se busca precisamente e a destruccion social por todo-los medios posibles, interesan individuos non cidadans.
          e os medios de comunicacion como altofalantes do stablisment fan perfectamente o seu traballo como a publicidade. todo o que non esta ahi non existe.
          idem as redes sociais. curiosamente as persoas mais interesantes estan fora deste sistema.

          Comentarios por x — 26 marzo 2014 @ 20:23 | Responder

        • En un pueblo de Ciudad Real, Herencia, los hortelanos intentaron la vía del reparto directo, y al principio no les iba mal… aunque es posible que la cosa al final haya salido mal, porque su web ha desaparecido.

          http://www.lanzadigital.com/estilo_de_vida/de_la_huerta_a_casa-7237.html

          Es muy complicado. Ciertamente con una organización política detrás sería otra cosa. Algo parecido comentaba yo hace tiempo con respecto a proyectos educativos alternativos. Y en otros ámbitos, lo mismo, proyectos que a nivel grupo de ciudadanos se hacen muy cuesta arriba o directamente inviables, podrían salir adelante si estuvieran impulsados por una organización con un cierto peso. Estaba pensando en IU directamente, vamos.

          Pero las cosas no funcionan así, Mendigo. Casos como Marinaleda son la excepción, porque IU, como los demás partidos, no está para cambiar nada… sino como un actor más, necesario para dar credibilidad a la farsa de los procesos electorales «democráticos». Y que, de paso, proporciona un medio de vida a unos cuantos parásitos más.
          Ninguno de esos parásitos, los cabecillas, tiene el menor interés en nada que no sea su propia carrera política. Una carrera que se vería en riesgo si este tipo de proyectos empezara a funcionar y tener éxito.

          La única forma de sacar adelante este tipo de iniciativas es de forma colectiva, pero con ciudadanos. Olvídate de los partidos, no están ni van a estar nunca por la labor.

          Y así, con ciudadanos, lo de los supermercados es muy difícil… y posiblemente, si en algún lugar hay un colectivo ciudadano lo suficientemente fuerte como para sacar adelante lo de los supermercados… podría pasar al siguiente nivel, las CI, con poco esfuerzo más. Como han hecho en Cataluña.
          Aunque lo de los supermercados sería un buen paso intermedio.
          Aquí en Ciudad Real estamos todavía muy lejos de conseguir algo así. Pero bueno, estamos en ello…

          Comentarios por Ocol — 26 marzo 2014 @ 21:42 | Responder

        • Esa gente no está muchos pasos más allá de lo que propones. Está entre lo que propones. ¿Quieres crear algo nuevo tú sólo? Es parte de tu proyecto.

          Comentarios por HugoMM — 1 abril 2014 @ 21:23 | Responder

  6. Mendigo si te animas xa sabes , eiqui tes un colaborador. 😉

    Comentarios por X — 26 marzo 2014 @ 8:03 | Responder

    • Grazas, compañeiro! Pero de buscar batalla coas grandes cadeas ten que poñerse diante unha organización e profesionais da distribución. Que sei eu!

      Primeiro, haberá que facer números e ver si cadran, porque eu podo debuxalo aquí moi bonito, pero non está a cousa para facer unha inversión forte e pechar en dous meses.

      E, por suposto, detrás ten que haber unha organización, que agora mesmo non existe. Alguén que adiante os primeiros cartos pero, sobre todo, xunte intelixencias e vontades no proxecto. Ti imaxina: un partido político que abre unha rede de supermercados. O concepto é até surrealista! Logo explicas que o fas para que os agricultores, gandeiros e pescadores reciban un pouco máis, e os consumidores podan mercar por un pouco menos. E de paso, reducindo refugallos e trocando apariencia por mellor calidade (máis sabor e menos pesticidas).
      Pode ser un puntazo. Dende logo, van falar do proxecto mesmo en Berlín. Mal, seguro, pero van falar diso. E vas ver ós vellos que votan ó PP de xeito predeterminado, entrar no súper do «demo bermello» porque, simplemente, lles sae máis barato. E cando vaian votar, recoñecerán o logo do partido, porque é o mesmo que o do súper (ou variación). E algún pensará…e a mí qué me dan as gaivotas?

      Falamos agora só da Galiza. Como sabes, agora mesmo a esquerda (sexa a que sexa) non existe nas aldeas. E que non existe! De feito, hai vellos que nin tan sequera saben que se pode votar a outro partido, danlle o sobre e van, e non entenden que se pode elixir entre varios (sobre todo, mulleres a partir dos 80). E os que entenden, nin tan sequera llo plantexan, porque o único que chegou as aldeas é que os outros son uns ladróns que, de gañar, quedaranse coas súas terras. Sí, esas mesmas leiras que agora están á monte, espalladas, que non serven para nada pero que nas aldeas matarían se lle tocas media cuarta.

      Con ese ou outros proxectos, pero hai que chegar á poboación do rural, onde agora só chega o cura e o cacique do lugar. Porque a esquerda galega é moi, moi señoritiña. Mira, para rematar: o outro día fun recoller a miña moza, q pasou cos seus pais uns días, nunha aldea perdida de Trevinca. E vexo no local social (é dicir, o bar) moito movemento, sobre todo para estar en inverno. Que era? O Baltar pai, acompañando o cacique local que lle da o relevo o próximo candidato. Nunha aldea de montaña de 30 veciños! Levaron empanadas, invitaron a todo o mundo…
      Hostiás! E botaba fume polas orellas, se entro afogo a ese cabrón. Pero logo ía pensando…e que o fan ben, hostia. Cando veu alguén doutro partido a facerlle o caldo a eses paisanos? E os paisaniños perdían o cú por ver ó Baltar e reírlle as grazas. É como se Deus pai aparece para unxir ó seu fillo. Baltar invitando a empanadas para presentar ó novo candidato!

      Eles sembran, e recollen. É lóxico, hostia. O PP galego é unha puta máquina eleitorial, é un monstro. Sabe o terreo que pisa, hai que recoñecelo. E a esquerda…

      Comentarios por Mendigo — 26 marzo 2014 @ 20:29 | Responder

      • o efecto demostracion funciona, pero hai que facelo, as organizacions xerarquicas o fan.
        coñeces http://laconquetedupainmontreuil.wordpress.com/ dun anarquista parisino?
        en canto o sistema clientelar funciona, non so a Baltar, Hezbollah fai o mesmo, si unha sociedade cree no seu pasado,o coñece,vive o seu presente e tenta millorar pra o futuro. o que pasa que o sistema e destruccion creativa constante e autoexterminable.
        neste pais seremos un reservorio de man de obra barata sine die, pra que exista un cambio ten que haber consciencia e o desposuido e desposuido ate da consciencia….
        non e tan dificil , mira os microcreditos, a financiacion colectiva, o consumo colaborativo, os anxos investidores, etc, todo ilo vaille mal ao gran capital pero e beneficioso e comprelle a sociedade.

        Comentarios por X — 26 marzo 2014 @ 21:36 | Responder

  7. […] Cosas por hacer […]

    Pingback por Cosas por hacer — 26 marzo 2014 @ 14:34 | Responder

  8. Se me ha ido la carchofa, era este el programa http://www.ivoox.com/1000mdestrellas11-sobre-amandalafresh-akeducacion-24-2-14-audios-mp3_rf_2870452_1.html Yo creo que si salieran iniciativas como las que dices cerca de sus casas, mucha gente se apuntaría, lo malo es que el que se pueda interesar por esto no está pa inversiones…

    Comentarios por blackgetter — 26 marzo 2014 @ 17:17 | Responder

    • No, no, como decía antes esto no puede ser una iniciativa de unos aficionados. Debe haber detrás profesionales que conozcan el sector de la distribución, y una organización detrás que financie el proyecto hasta que se sostenga por sus propios medios.

      Comentarios por Mendigo — 26 marzo 2014 @ 20:31 | Responder

  9. holaaaa, dende santiago comarca pa toda galiza, pon «lentura» no google e coñecenos. por certo, as patacas van a 1 € e as novas a 1,30, froita a 1,60 (naranxas, mazas, kiwis etc) e un longo etc todo daki e de tempada, Non me pidas tomates en xaneiro que non vou ter :p (a web non a actualizo dende o ano pasado por vajancia e por ter molto choio, prero tamen tamos no facebook e o colega david levao mais o dia)

    Comentarios por monchetedemontes — 4 abril 2014 @ 23:21 | Responder


RSS feed for comments on this post. TrackBack URI