Corrubedo

Éstas son flores de sempreviva.

Se as recolledes e deixádeas ó sol, quedan cunha cor prateada moi fermosa sen murchar (dalí o seu nome). Ademais, o seu arrecendo dura semanas despois de seren cortadas; cheiran a rebotica antiga, é moi particular. Non deixedes que collan humidade mentras están a secar, pois ponse pretas.
.
.
.
.

.
.
.
.
Solpor na praia do Vilar, valeira. É unha praia moi grande, e nela hai un observadoiro de paxaros (podían aforralo e non estragar máis o pinar). O certo é que hai moitas aves polas lagoas que se forman ó quedar retida a auga doce polo sistema dunar.

Ó fondo, esas luces son as de Corrubedo. Cómo medrou! Se eran catro casas e agora albíscanse varias grúas dende lonxe. Estes son os últimos recunchos en ser asolagados de cemento.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
Cando saiba o nome, engádollo. Prometido.

O prometido é débeda: trátase de unha ra común (Rana ridibunda).
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
Non hai fallo: cando hai ondas, non hai surfeiros. Ó que a mar fica chao, aparecen os nenos das táboas. 😛 Como a mar estaba moi picada e sopraba bastante vento, non había ninguén na praia, a pesar de ser Domingo. Pois a aproveitalo, ostia! Toda a praia para nós! Coas ondas era moi divertido, pero ó estar tan batida, a auga estaba fría de carafio.

Por certo, o faro do fondo é o de Corrubedo. E a estrana embarcación semella estar varada, pero como eu son de interior, non quero meter moito a zoca. Se alguén sabe qué é…
.
.
.
.
.
.
.
.
Panorámica da Serra do Barbanza

.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
A mesma forma pódese apreciar nos dintéis das portas de moitas casas renacentistas.

.
.
.
.
.
.
.
.
Coas ondas rompendo, toda a beira estaba cuberta de xarfa…

.
.
.
.
.
.
.
.
Outras semprevivas…

.
.
.
.
.
.
.
.
Cando estaba quitando a foto, veu esta mosca. Pois ben, se queres saír…Sírveme para fixar a escala (moitas flores que saco son pequerrechas, máis para quen nunca as teña visto, na foto semellan meirandes).

.
.
.
.
.
.
.
.
Isto é un experimento, e prégovos me perdoedes a baixa calidade. Os datos EXIF da cámara non enganan: son as 23:27 da noite. Vai máis dunha hora que o sol desapareceu tralo mar e, sen embargo, a cámara aínda recolle algo da luz remanente… (ten unha exposición bestial de 25 segundos).

Por suposto que para os nosos ollos, iso estaba preto como sobrazo de cascuda. Só viamos as luces de Muros, que na foto semellan un incendio (tampouco sería cousa rara nesta terra).
.
.
.
.
.
.
.
.
Velaquí unha antiga ponte medieval, ou o que resta dela, sobre o Río de Sieira.

.
.
.